Buiten is het nog vroeg. Een zacht herfstzonnetje probeert zich een weg te banen door de nevel, de dauw glinstert op het gras. Binnen is het stil — op het zachte tikken van mijn gereedschapskist na. Vandaag ga ik aan de slag met de laminaatvloer op de eerste verdieping.
Het is geen cursusruimte, daarboven. Geen stoelen in een kring, geen wifi of koffiehoek. Maar wel een plek die me dierbaar is. Hier komt straks de opslag van een bijzondere verzameling: een stuk of vijftien AS/400-systemen die ik door de jaren heen bij elkaar heb gebracht.
Sommige systemen zijn nog werkend, andere wachten op een reanimatiepoging. Naast de hardware heb ik ook de bijbehorende software, handleidingen, en een respectabele stapel documentatie. Zelfs een paar originele TN5250-terminals en protocolconcentrators ontbreken niet. Een wereld die ooit het hart vormde van talloze bedrijfsprocessen, en die vandaag de dag stilletjes is verdwenen uit de meeste serverruimtes.
De marktwaarde? Waarschijnlijk nihil. Maar de historische en technische waarde — voor mij althans — is enorm. Het zijn tastbare stukjes IT-geschiedenis, die me herinneren aan hoe robuust, degelijk en fascinerend die oude systemen waren.
Vandaag dus geen cursisten, geen sensoren, geen software — alleen laminaat, schroeven en de voorpret van straks alles een mooie plek geven.
